Uitzending gemist....

Het kan verkeren,

Ik krijg berichten dat ik een weblog zou bijhouden in mijn vakantie. Waarom heb ik dat dan niet gedaan ......

't Ja dan wordt het even stil. Dat heb ik toch wel gedaan. 'Heb je je dan niet aangemeld...'Eh nee...... moest dat dan ...

Nu zo ging het even door.

Dus .... ik stuur nogmaals maar even dit berichtje door met de link naar 'Reismee ....' om misverstanden te voorkomen ... dus ... sorry hoor, het was niet de bedoeling. wel een beetje laat ... maar beter laat dan nooit.

Groet en tot een volgende keer. Dan wel aanmelden natuurlijk!!

Jan

PS ik zet gelijk nog een foto op de site... overigens .... ze waren niet op zoek naar mij. Het was wel heel grappig om mee te maken..

Reacties blijven welkom

Langs de Bourgogne en door de Champagne.

Nadat we Lunel hebben verlaten, met een keurig droge en schone tent [ha ha] rijden we naar het midden van Frankrijk. Deze keer via de A750 en A73 richting Clermont Ferrand. We passeren zowel de nieuwe brug bij Millau als ook het koufront boven het centraal massief. Het wordt circa 8 graden het waait en is inmiddels zwaar bewolkt. Na Clermont Ferrand besluiten we wel of we nog een nachtje gaan kamperen of een andere overnachtingsplaats gaan zoeken. Zo is het niet echt uitnodigend om op een camping te gaan staan. We zijn toch wel mooi weer kampeerders, nou ja … een beetje wel.

Nadat we het massief zijn gepasseerd komen we in mooier weer. Uiteindelijk komen we aan in Nevers, een leuke oude stad en zetten we onze tent op langs de oever van de Loire. Het water staat hoog in de rivier. We hebben nog één meter te gaan volgens de deskundigen. Het is veilig om de tent langs de rivier te zetten. Overigens naast diverse andere tenten hoor!!

Het weer is goed en later op de avond gaan we nog lekker lopend naar de stad. Er is feest. Een groot muziek festival heeft de stad overmeesterd. Alles wat geluid kan maken [op welke manier dan ook] is uit de kast gehaald.

We kunnen er uiteindelijk tot vroeg in de morgen nog uitgebreid van genieten. Ik heb er heerlijk bij geslapen ….. Alie niet.

De omgeving is mooi, golvende terreinen, mooie bossen. Langs de kant van de weg kopen we kersen. Heerlijk !!! Deze nieuwe dag rijden we verder, geheel Route National en andere “binnen-wegen” naar het noorden. We rijden via Premery, Auxerre, Troyes, Reims, Rethel, naar Charleroi. En …. uiteindelijk via Brussel en Antwerpen weer naar huis.

Onderweg hebben we nog een bezoekje gebracht aan het slagveld in Waterloo. Bij gelegenheid willen we die strijd daar nog wel een keer meemaken. Deze slag wordt nog met enige regelmaat nagespeeld.

Op de site http://www.waterloo1815.be/fl/waterloo/ is het volgende te lezen:

Het Slagveld van Waterloo is het enige slagveld ter wereld dat intact werd bewaard. Kom de site van de laatste slag van Napoleon ontdekken zoals hij was in 1815. Talrijke animaties zorgen voor een beter begrip van de context van de slag en geven u inzicht in de strategieën van Wellington en Napoleon. De Battlefield Tour neemt u mee voor een levendige, realistische ontdekking van dit evenement dat een keerpunt vormde in de geschiedenis van Europa. Tijdens de zomer kunt u elk weekend genieten van de historische reconstructies en op het weekend van 16 en 17 juni herdenken we de slag met een grote reconstructie!

Na deze mooie reis zijn we ruim 6500 km verder en hebben we weer van alles gezien en meegemaakt, maar hebben ook heerlijk kunnen relaxen. De donderslag in Lunel dreund nog na in ons hoofd. De ervaring met de temperatuur van 47 graden is bijna onblusbaar, de wind in San Jose giert nog om de oren en niet te vergeten de processie in Toledo zijn enkele zaken die zo weer naar boven komen. Maar natuurlijk ook het paleis van Phillips II in El Escorial, de stad Madrid, de prachtige Mezquita in Cordoba, de Sierra Nevada, de aardverschuivingen. Kortom te veel om op te noemen. Geweldig! Op naar een volgende reis??! Ik hoop dat jullie, iets hebben meegekregen van onze belevenissen en dat je thuis toch een heel klein beetje bij ons bent geweest.

Een hartelijke groet en tot een volgende keer. Jan

Camarque - Lunel

Inderdaad, het was net droog geworden ’s morgens. Maar goed dat jullie niet eerder zijn aangekomen waren de commentaren van aanwezige caravan en camper kanpeerders. Het heeft gehoosd, gehoosd en …. enz. Er staan nu alleen nog grote plassen,

Nu .... wat geweest is … nu schijnt de zon, het is 25 graden heerlijk. Relaxed de tent opgezet, hij moet tenslotte nog drogen en ….. de verhalen aangehoord wat er allemaal wel gebeurd was in de nabije omgeving.

Tekst van de nieuws-site:

In ongeveer 175.000 huizen in het gebied is de stroom uitgevallen. De luchthaven Toulon-Hyères is gesloten, omdat de start- en landingsbanen blank staan.
De reddingsdiensten zijn massaal ingezet en er is een crisiscentrum ingesteld. Mensen worden met helikopters van de daken gehaald. Ook zitten er mensen vast in hun auto's. In sommige gemeentes in het departement Var drijven auto's en vrachtauto's door de straten.

Het slechte weer in het gebied houdt volgens Franse meteorologen nog zeker tot en met woensdagochtend.

Op woensdagmiddag kwamen wij aan. Totaal zijn inmiddels ruim 20 mensen om het leven gekomen. Uit de verhalen blijkt ook dat men in Lunel enkele jaren geleden was geëvacueerd, vanwege wateroverlast. De camping is toen ontruimd geweest en de bezoekers naar de sporthal gebracht. Maar aardverschuivingen zijn in Lunel niet mogelijk.

Bijna onmiddellijk daarna betrok de lucht opnieuw, het was en bleef windstil, maar het is opnieuw gaan regenen en ….. onweren. Hevig. We hebben best al aardig wat slecht weer meegemaakt in caravan of tent, maar als de bliksem inslaat, vakbij je hoofdeind van je tentje, wordt het hoog tijd om in de auto te gaan zitten. Daar hebben we de gehele nacht dan ook doorgebracht.

En ’s morgens …. het meest mooie weer, met een heldere en prachtig blauwe lucht. Heerlijk en gewoon de tent weer drogen. Nieuwe dag .... nieuwe kansen.

Die dag hebben wij de Camarque bezocht. Saintes Maries de la Mer. Een leuk plaatsje in dit gebied, het stand en natuurlijk de Camarque. Er waren nu nog heel erg veel Flamingo’s. Het blijven prachtige dieren, vooral als ze vliegen.

Helaas is het ’s avonds weer gaan regenen, maar deze keer gelukkig zonder onweer. We hadden voor de zekerheid wel de auto er op ingericht om te kunnen slapen ….

De dag er na: strandweer, voor de vrouwelijke helft de dag om schelpen te zoeken! Moet natuurlijk ook kunnen. Nog een nachtje, maar nu met maar weinig regen. Nog één nachtje, want de tent moet wel drogen natuurlijk …. We zijn tenslotte in Lunel.

Na nog een bezoek aan Aigues Mortes en La Grande Motte is het gewoon weer goed gekomen. Met het mooist mogelijke weer zijn we met een droge tent [en de rest natuurlijk] richting midden Frankrijk afgereisd. Ja ja .. in Lunel is het altijd mooi weer en meestal is het droog! Inmiddels weten we beter.

O ja, voor ik het vergeet, voor diegene die er ook meerdere keren zijn geweest, de camping wordt helemaal gerenoveerd. En …. het knapt echt op. Super plekje om een poosje te verblijven.

Naar het noorden …

De wind is wat gaan liggen. Nu is het wat aangenamer geworden, vooral ’s avonds. We bekijken de omgeving, bezoeken heerlijk de stranden alleen ….. het water is nog zoooo koud. Niet fijn om in te gaan zwemmen, maar langs de kust, in de plaatsjes, op het strand, op een terrasje, is het zeer aangenaam.

We breken weer op in Los Esculos op de 14^e juni. Een prachtige omgeving, zonder dat er nog veel toerisme is, maar we willen de omgeving wat Noordelijker nog eens bekijken en nu we toch voor de terugreis hebben gekozen via de oostkant, gaan we terug via Zuid-Frankrijk, de Camarque en midden Frankrijk. Maar zover is het nog niet.

We reizen naar Benicasim, een kustplaats omgeving Costa del Azahar. Dit ligt zo’n 50 km boven Valencia. Kort overwogen om nog wat steden te bezoeken zoals Valencia en Barcelona, maar dat doen we [deze keer] niet. We gaan het binnenland nog even bekijken.

We overnachten op een camping die we zo’n 5 jaar eerder hebben aangedaan. Inmiddels is de camping van beheerder gewisseld, dit ten goede volgens ons, gewoonten om de krant een half uurtje te kunnen “lenen” en je brood te bestellen voor de dag er op, zijn in stand gebleven. Een zeer betaalbare camping, waar we nu [ in het voorseizoen] nog dubbele plaatsen kunnen gebruiken, gelegen aan één van de mooiste stranden in deze omgeving. Wij hebben er niet zoveel van genoten, want na een dag “binnenland” kwam er op beide avonden ‘s avonds regen. Maar …. Overdag is het mooiste weer geweest.

Het binnenland [richting Madrid] kenmerkt zich door bergjes tot zo’n 1000 meter met allemaal leuke dorpjes tegen de berghellingen aan. Kleine plaatsjes met bijna allemaal witte huizen. Schilderachtig! Veel bossen en …. Ontzettend rustig. We zijn geen buitenlander tegen gekomen.

Na twee dagen zijn we toch gestart met ons vertrek naar het Noorden. Lunel, gelegen tussen Montpellier en Nimes in de kleine Camarque was het einddoel.

De tent nat ingepakt, want ja, het had ’s nachts stevig geregend en vol goede moed naar Lunel. In Lunel is het altijd mooi weer en daar kan alles drogen …. Toch?

Die ervaring hadden wij. We komen hier niet elk jaar, maar de afgelopen 30 jaar zijn we er toch wel bijna 10 keer geweest. En …. het is daar altijd perfect, warm, windje, ’s avonds meestal lekker afkoelen, niet te ver van het strand, leuk plaatsje en meer van die zaken.

Onderweg wordt het steeds donkerder. Dreigende luchten, met prachtige donkere en nog donkerdere wolken. Dit vooral in de omgeving van Perpignan aan de voet van de Pirineos. Ze pakken samen het er vallen druppels. Hele grote druppels.

Maar ….. we gaan naar Lunel, daar is het altijd droog en mooi weer.

Toen we daar aankwamen, na zo’n 700 kilometer rijden was het inderdaad droog. Maar hoelang al?

San Jose - Sierra del Gabo

San Jose, Sierra del Gabo en Fort Bravo.

Het is weer een dag met veel nieuwe ervaringen. Als eerste bezoeken we een mijnwerkersdorpje Rodalquiler, ongeveer 10 km ten noorden van de camping in Los Escullos. Hier werden tot 1966 mineralen gewonnen en nu staat alleen het betonnen bouwwerk er nog, maar ook nog een leuk museum. De geologie van Spanje en met name Andalusië is vorm gegeven met maquettes en tekeningen. Er worden breukvlakken genoemd net onder de Sierra Nevada, waar is gisteren over heb geschreven toen we vele aardverschuivingen hebben gezien. En … één en één is twee. We konden het terrein zo oprijden en overal in komen, iets wat in Nederland absoluut onmogelijk zou zijn gezien de “veiligheid”. Maar we zijn tenslotte één Europa en hebben de zelfde regels op dit gebied. Het lijkt wel een groeve die zo achter gelaten is. Ook de huizen waar de mensen hebben gewoond staan er nog, half overgroeid, half ingestort.

Nu we het toch over bouwen hebben. Het lijkt wel of alles stil ligt. Honderden bouwwerken, hotels, vakantiehuizen enz. alles ligt stil. Op vele terreinen staan de bouwkranen er nog wel, maar ze staan er te verroesten en alles slingert nog rond. Je kan wel zien dat dit niet van de laatste maanden is. Ook hier is de crisis duidelijk toegeslagen. Wat ook opvalt zijn een paar EU-projecten die niet in bedrijf zijn genomen. Projecten van grote parkeerplaatsen, een prachtig bezoekerscentrum, de gelegenheid om recreatievoorzieningen te maken. Grote borden: “met EU-subsidie gebouwd - € 270.000.00 “ Als ligt er stil en verlaten bij: “nooit in gebruik genomen”. Verwonderlijke constateringen. Het gaat ook niet goed met Spanje, dat waren de berichten voor dat we met vakantie gingen. Sinds ons vertrek hebben we geen nieuws meer gehoord of gelezen. Inmiddels zijn bij ons ook de verkiezingen voorbij ….. ze hebben overigens nog niet gebeld ….. ha ha.

Na het mijnwerkersdorpje rondgereden in de omgeving en uiteindelijk aangekomen in de omgeving van Tabernas. De warmste streek van Spanje. In de dit gebied zijn veel western film opgenomen. Er zijn hier verschillende studio’s. Wij hebben Fort Bravo bezocht. Een geheel dorp met prachtige decors, de saloon, de bank, de gevangenis …. Alles. Toen we aankwamen was een net een show gestart, waarbij de cowboys, de sheriffs en de boeven elkaar te lijf gingen. Grote knallen, stofwolken, dravende paarden en uiteraard, de galg en veel lijken … Omdat er ook een aantal busladingen met Spaanse toeristen waren, was de belangstelling groot. Dat was niet zo, toe we om half zes getrakteerd werden op een bijna persoonlijke liveshow in de saloon, waarbij er uiteraard gevochten werd om de bardanseressen. Natuurlijk was er ook de gebruikelijke pokerwedstrijd die met slachtoffers eindigden. Veel kabaal en stof in de saloon, maar wel leuk om mee te maken. De laatste film van Lucky Luck en de Daltons is hier ook opgenomen. Nu waren er alleen opnamen voor een modeblad. Een heel circus voor een paar foto’s ….

Mojacar.

Een dagje de omgeving verkend naar het noorden. Omdat er eigenlijk maar één hoofdweg de A7 langs de kust ligt, zijn met name in de dit gebied er maar weinig andere wegen. We rijden veelal onverharde wegen en soms dat blijft er eigenlijk geen weg meer over en moeten ook wij weer terug - en soms achteruit -. Het is ook een sport om droge rivierbeddingen te rijden. Volgens mij is hier al jaren geen water meer doorgestroomd. Veel plaatsjes die we passeren hebben eigenlijk geen echte dorps of stadskern. Het centrum bestaat uit toeristenwinkeltjes, bars en restaurant en verder is er eigenlijk niets wat duid op een centrum. Veel witte gebouwen, leuk en gezellig ziet het er uit, maar nu is er [gelukkig] nog weinig toerisme. Het echte seizoen moet nog beginnen. Je kan overal stoppen en parkeren of even ergens naar gaan kijken. De smalle straatjes moeten zomers een ramp zijn om doorheen te komen. Het gebied is van vulkanische oorsprong, dat kan je overal zien aan de stenen en de vormen van de bergen. Ik ben geen geoloog, dus als je meer wilt weten verwijs ik naar andere informatie.

Tot slot. De laatste dagen waait het hier enorm. Windstoten tot misschien wel windkracht 10 of 11. Dat gaat al dagen, dag en nacht zo door. De temperatuur is uitstekend, maar de wind mag van ons wat gaan liggen. De tent staat vast met alle haringen die we hebben en alle keien van de camping hebben we voor de tent gelegd ….
Dat was het weer even. Ik ga straks eens kijken of ik wat kan publiceren … want dat wordt dan de eerste keer. Hier hebben we geen GSM=bereik en het Internet lag er uit vanwege de harde wind. De schotel was niet uit te richten … komt bekend voor vanuit de werksituatie ….

Tot een volgende keer.

PS inmiddels is het 12 juni 22.00 uur - Zoals iedereen heeft gemerkt is de wind gaan liggen - en heb ik met horten en stoten Internet -

Nu zal het wel weer even duren, maar ..... er blijft hoop en anders volgen er later wel weer live-berichten. Ik ga kijken of ik er nog wat fot's op kan zetten, maar als het niet lukt .... Groet.

Sierra Nevada

Sierra Nevada

La Zubia is een klein dorpje net ten zuidoosten van Grenada. Jaren geleden hebben we van hieruit het Alhambra bezocht. We waren eigenlijk op doorreis naar het gebied ten oosten van Almeria. Maar toen we in de omgeving van Grenada waren zagen we dat er nog aardig wat sneeuw op de Sierra Nevada lag. Een uitdaging!
Twee nachtjes in Grenada en dan de Nevada bezoeken is het meer dan waard. We hadden een prachtige zonnige dag en op boven was het rond de 15 - 17°. Heerlijk naar boven geklommen we weer langzaam naar beneden, want dat gaat toch al snel genoeg…
Je bereikt het loop gebied via een prachtige weg die tot op ruim 2500 meter reikt. En van de hoogste wegen in Europa, volgens de boeken. Een heerlijk dagje lopen, klimmem en klauteren. We hebben ons prima vermaakt.
Aansluitend de omgeving nog wat verkend en dan is ook zo’n dag weer snel voorbij. Inmiddels kijken we om ons heen of we toevallig nog ergens een koelbox kunnen aanschaffen. Die van ons heeft de geest gegeven. De ventilator draait nog maar 2 toeren per minuut en daar wordt bier niet meer koud van …

Doorreis naar San Jose.

Het is een bewolkte dag, mooi om te reizen zullen we maar zeggen. De temperatuur is goed maar deze keer geen blauwe luchten. We rijden eerst naar het zuiden en dan rijden we door de Alpujarras naar het oosten, naar Cabo de Gata, de Sierra del Gabo.
Onderweg zien we enorme bergverschuivingen. De helft van de normale weg is soms verdwenen in het dal en ook andere delen zijn bedolven door rotsen, puin, grind en modder. Over een lengte van zeker 100 kilometer zie je steeds weer je zelfde taferelen. Dit komt niet door een buitje regen!!! Het lijkt op een soort van aardbeweging die met slecht weer deze enorme verschuivingen heeft teweeg gebracht.
Na de Sierra de Gador kom je plotseling in een geheel ander berggebied. Meer woestijnachtig. Het landschap zijn net zandhoopjes in het groot. Net als of er door je hand wat zand op een bergje valt en dat dan vele malen.
In dit gebied worden ook nog films gemaakt waarbij western decors nodig zijn. Dit gaan we nog een keer apart bezoeken.
O ja, voor de oplettende lezer … inmiddels is de koelbox vervangen. Per ongevlijk zagen we bij een benzinepomp station nog een andere winkel en die wilde er nog graag eentje aan ons verkopen. Inmiddels staat het bier koud. Wie er eentje wil kan langskomen …
Op de camping aangekomen gaat het steeds harder waaien. Niet een beetje, maar zware wind met zeker toppers naar windkracht 11. De temperatuur is goed. Op mijn vraag of dit vaak voorkomt wordt wel bevestigend geantwoord, maar meestal duurt het maar zo’n dag of drie. Gisteren is het begonnen …. Nu maar afwachten. Alle scheerlijnen en haringen zijn ingezet, Welterusten ….

Cordoba

Cordoba

Weer even tot rust komen …. Nu dat valt voor ons wel mee. De reis verloopt heerlijk relaxed. Het is warm, soms een beetje te warm. Vandaag bezoeken we Cordoba. Inmiddels is het 5 juni geworden. Aan het eind van de middag wijzen de thermometers in de stad 47° aan. In de schaduw op de camping was het toen rond de 38. Ook in Cordoba lazen we dat 6e juni ook een Corpus processie zou worden gehouden. In de stad was daar nog weinig van te merken. Enkele kleden over de balkonnetjes, maar geen bloemen of andere versieringen. Deze toch startte om 06.30 uur, wij hebben deze voorbij laten gaan.
Cordoba is een leuk stadje, met als belangrijkste bezienswaardigheid de Mestquota en hete Alcazar de los Reyes.
De Mezquita is gebouwd in 785 en van oorsprong een moskee die de macht moest uitstralen van de Islam in Spanje. De macht van de katholieken moest in de 16e eeuw tot uitdrukking komen door midden in de moskee een kathedraal te bouwen. De hoge klokkentoren staat op de plaats van de minaret. In de voormalige moskee zijn nog ruim 850 bogen en zuilen te zien en prachtige aanblik. Ook de Mihrab, een oude gebedsdienst, is prachtig versierd. Als je van fotograferen houdt, kan je je hier helemaal uitleven. Dat heb ik dan ook gedaan.
Het Alcazar is een paleis-fort uit de 14e eeuw met tuinen en waterpartijen en waren bedoeld om bij te dragen aan de rust. Het is er mooi, maar in de ruin is niet zoveel schaduw, waardoor het er nu inderdaad rustig is.
Tot slot hebben we ook de synagoge bezocht in de Joodse wijk van de stad. Verder een enorme hoeveel winkeltjes waar nog allerlei leuke sieraden worden gemaakt van zilver en goud. Heel apart was ook de winkel van de lederbewerker en de Callejón de las Flores, een nauw steegje met een enorme hoeveel bloemen [geraniums] aan de muren.

Toledo - de dag

Toledo. De dag.

De gehele stad verkeert in grote spanning. Geen duizenden of tienduizenden, maar zeker meer dan honderdduizend mensen zijn opgetrokken naar het relatief kleine stadscentrum. En … wij waren daar bij. Wel een beetje trots en ook wel spannend wat er gaat gebeuren. Het is een religieus katholiek feest en veel minder voor de toerist opgezet.
Ook vandaag gaan we met de bus naar de stad, die ons nu beneden bij de stad brengt. Er gaat geen auto meer de stad in of uit. Er loopt een aaneengesloten stroom mensen het centrum in. Tegenovergesteld aan de route van de processie. Veel zoeken een plaatsje langs de stoeprand, op een plein of een kruising en rond een uur of negen staat de gehele route vol. Wij zoeken ook een plekje in de schaduw, dat is wel belangrijk. De straten zijn bestrooid met gedroogde rozemarijn takjes. Omdat iedereen daaroverheen loopt, worden de kruiden fijngetrapt en komt een heerlijke geur vrij. De hele stad is geweldig versierd met wandkleden, bloemen, veel bloemen. Het is een fantastisch mooi gezicht en mensen hebben hier enorm aan meegewerkt en naar uitgekeken. Nu nog twee uur wachten. We praten met handen en voeten met de spanjolen die precies weten wat er gaat gebeuren en wie er langs gaan komen. Helaas is mijn Spaans niet echt super ….

Enfin we wachten op de dingen die komen gaan. Dan blijkt een stoel toch wel handig. Allerlei personen, militairen, politie, hoogwaardigheid bekleders, mensen die rollen vervullen in de kerk, verenigingen, allen in hun beste pak gehesen, lopen naar de kathedraal, die in het centrum en middelpunt van de route is gelegen. Kardinalen, maarschalken, generaals, mannen, vrouwen en kinderen, maar ook de toeschouwers zijn deftig “in hun Zondagse pak” gestoken. Het heeft iets statigs, er komt hoog bezoek. Rond half twaalf lopen nog steeds mensen tegen de stroom in, maar kunnen dan niet meer staan en worden weer “teruggedreven” door een aantal voorbereiders op paarden. Ze wachten netjes tot iedereen is omgekeerd. Wat je dan krijgt is dat ze voor je willen komen te staan, want ja …. Omdat niemand van dit gedrag is gecharmeerd, ontstaan overal woordenwisselingen. Maar als de rust is weergekeerd, komen er groepen mensen voorbij, meestal met vaandels en allerlei kerkelijke voorwerpen, waarvan ik de naam en betekenis niet van weet …. Bijna aan het eind van de processie komt de Monstrance, gemaakt van zilver en goud [160 kg licht] voorbij, voorafgegaan door hoge kerkelijke leiders. Een luid applaus, gezang en geroep en rozenblaadjes worden uit de ramen gegooid. Direct gevolgd door militairen en politie. Sommigen lopen voorover van de medailles en vast niet van de avondvierdaagse. Bij het voorbijgaan ontstaan spreekkoren die je doet denken aan de periode van Evita Peron. Mensen raken in een soort vervoering of extase in relatie tot de militaire macht. Veel ouderen hebben de burgeroorlog en de tijd van Franco nog meegemaakt en we krijgen een gevoel dat daar nog een relatie mee ligt. Helaas komen we daar niet achter, maar later hoorden we van anderen dat die een gelijke ervaring opdeden.
Toen de processie voorbij was gingen de winkeltjes weer open en vele gingen ook weer de stad weer uit. Uiteindelijk was eea rond een uur of twee weer afgelopen en bleven alleen de toeristen in de warmte achter.